я твой должник

я твой должник

 

я твой должник, с тех пор

как ты заменил мою кровь

водой, которую чуть что превращал в вино

и теперь мы можем пить его за обедом

пока никто не сообразит, чья это кровь

 

я твой должник, коль скоро свое имя

нашел в твоих страданиях

но позже ты их обменял на голоса

на выборах в парламент вечности

и хотя это имя мое

с тех пор оно наводит на мысль

о тех крестах с оловянными фигурками

что отливал когда-то в гараже пан Зенек

пока налоговая не прикрыла его фирму

 

я твой должник, хотя позже

все сделалось невероятно простым

с таких же крестов на меня смотрели

вечные мученики, нерожденные дети

и цари иудейские из люминесцентной пластмассы

светили над постелями умирающих

от старости или беспамятства

я видел их каждый день

в залах парламента или в школьных классах

в которых запрещали думать, чувствовать и говорить

а в конце концов давали в руки палку —

такой палкой можно сломать сомнения

вернуть гордецам скромность

и укротить тщеславие

можно даже разбить хрупкий сосуд души

ты же видел вытекающую совесть

ручьи крика и лужи надежды —

знаешь, если опустить туда конец палки

можно вырастить дерево вопросов без ответов

его плоды некрасивы и невкусны

а корчуют его огнем и сталью

 

я твой должник

ибо наша культура не ценит сомнений

не пускает к столу заплутавших

и так будет всегда

до тех пор пока не признаем, что страдание было фальшивым

для успокоения совести

 

я твой должник навсегда

ибо всегда тоже когда-нибудь кончится

останутся одни должники

это они

в поисках займодавца

подожгут костер, на котором я стою

jestem twoim dłużnikiem

 

jestem twoim dłużnikiem od kiedy

zastąpiłeś moją krew

wodą, którą zmieniałeś w wino przy byle okazji

teraz możemy je pić do obiadu codziennie

póki nikt się nie zorientuje czyja to krew

 

jestem twoim dłużnikiem skoro moje imię

odnalazłem w twoim cierpieniu

ale później wymieniłeś je na głosy

w wyborach do parlamentu wieczności

i chociaż to moje imię

od tej pory tak się kojarzy

jak te krzyże z ołowianymi figurkami

które odlewał kiedyś w garażu pan Zenek

póki skarbówka nie zamknęła mu firmy

 

jestem twoim dłużnikiem chociaż później

wszystko stało się niemożliwie proste

a z takich właśnie krzyży spoglądali na mnie

udręczeni wieczni męczennicy, nienarodzeni

i Królowie Żydowscy z fosforyzującego plastiku

i świecili nad łóżkiem umierających

ze starości albo z braku pamięci

i widziałem ich codziennie

w salach parlamentu albo w szkolnych klasach

w których zakazywano myśleć, czuć i mówić

aby w końcu wcisnąć kij do ręki

— takim kijem można złamać wątpliwości

przywrócić niepokornym skromność

i ukoić pychę

można nawet rozbić wątłe naczynie duszy

przecież widziałeś wyciekające sumienia

strumienie krzyku i kałuże nadziei

— wiesz, że gdyby zanurzyć w nich koniec kija

wyrosłoby drzewo pytań bez odpowiedzi

jego owoce nie są smaczne ani piękne

więc karczuje się je ogniem i stalą

 

jestem twoim dłużnikiem

bowiem nasza kultura nie ceni wątpliwości

błądzących nie dopuszcza się do stołu

i tak będzie już zawsze

póki nie przyznamy, że cierpienie też było udawane

dla spokoju sumienia

 

jestem twoim dłużnikiem na zawsze

bo zawsze też kiedyś się skończy

a wówczas pozostają tylko dłużnicy

i to oni

w poszukiwaniu wierzyciela

podpalą stos na którym stoję