продавец имен

продавец имен

 

я пишу на песке имена

я иду походкой слепого

но вижу ясно и далеко

вот площадь пылает на солнце

городская стена гордо возносит заставу

и пусть так будет всегда

пусть бешено цветут сады

заселяются улицы, а голубые трамваи

радостно катятся по тенистым аллеям

и пусть все имена будут светлыми

пусть будут истинными и непреклонными

ведь я продаю их без прибыли

может, здесь найдет свое имя

та девушка с грустными глазами

что идет себе по дороге

прочтет свое имя мальчик

глядящий на быструю воду

есть у меня имена с пожизненной гарантией

есть дешевые, на одну ночь, и, наверное

я написал уже все, хотя многие

остались в забвении

я даже не смогу их назвать

небо ясное, словно взгляд ангела

ветви колышутся, как раненый дракон

а моя молодость пытается справиться

с последними обидчиками, но скоро

скоро и они исчезнут

ну вот

я тихо закрываю глаза, словно они — калитка

искусно выкованная из черненой стали

словно они — деревья, склонившиеся

над иcкалеченным камнем

моя беззубая старость находит покой

повторяет концовки всех литаний

и все тот же голос, все те же слова

пересыпает ветер и стирает шаги

как долго еще

sprzedawca imion

 

zapisuję imiona na piasku

poruszam się krokiem ślepca

ale widzę jasno i daleko

rynek wydaje się płonąć w słońcu

mury miasta wznoszą dumny kordon

i niech tak będzie już zawsze

niechaj w obłędzie kwitną parki

zaludniają się ulice, a błękitne tramwaje

niech toczą się dumne cienistą aleją

i niech wszystkie imiona staną się jasne

niech imiona będą prawdziwe i stanowcze

przecież sprzedaję je bez zysku

może znajdzie tu własne imię

tamta dziewczyna o smutnych oczach

przechodząca po drugiej stronie

niechże odczyta swe imię chłopiec

spoglądający na przepływającą wodę

mam imiona z gwarancją na całe życie

mam tanie imiona na jedną noc i chyba

zapisałem już wszystkie choć tak wiele

pozostało w niepamięci

że nie potrafię ich nawet wymówić

niebo jest czyste jak spojrzenie aniołów

zieleń porusza się jak raniony smok a moja

młodość jeszcze próbuje się mierzyć

z ostatnimi prześladowcami ale niedługo

niedługo również ich zabraknie

już teraz

moje oczy zamykają się cicho jak furta

wykuta z mistrzostwem w poczerniałej stali

jak drzewa pochylające się w skupieniu

nad okaleczonym kamieniem

moja bezzębna starość odnajduje spokój

powtarza dokończenie wszystkich litanii

i wciąż ten sam głos, te same słowa

przesypuje wiatr, zaciera krok pośpieszny

jak długo jeszcze

Стихотворение из книги: Шатравский Кшиштоф. Новый век / Пер. с польского и предисловие Е. Добровой, послесловие З. Хойновского. СПб: Балтрус, 2022.