битва наших встреч

битва наших встреч

 

грюнвальдская битва наших встреч повторяется

с удивительной регулярностью

когда я вижу

твой пронзительный взгляд

всегда

чувствую торжественную силу излучения

власть твоих глаз, спокойных, как океан

мои уши готовы внимать

мои сны убивают повседневность

переполненного лифта

и пробок по пути на работу

повседневность необычайного роста рынка акций

подходящей конъюнктуры в строительстве

туристических услугах и развлекательном секторе

безумств на книжном рынке, которые скоро

доведут нас до ручки

читательской выдержки

когда наконец все безграмотные станут поэтами

может, поэтому я не хочу слушать жалобы

хотя как ребенок

радуюсь своему будущему

и упорно отказываюсь от бренности

или просто регистрирую факты

переписываю имена, номера телефонов

чтобы до поздней ночи рассказывать о музыке и тишине

ведь повседневность ночей не имеет границ

я расплываюсь во тьме, и она замирает

в немом свете дня

наше время, превращенное в артефакты, ценят знатоки искусства

его суммируют бухгалтеры и технократы

и, видно, поэтому, когда ты так смотришь

дрожь по всему телу

дрожь в мыслях

и

как зверь, попавший в капкан метафизики

я раздираю грудь когтями

но кровь цвета ржавчины

цвета песка

и уже

нечего тут

добавить

nasze spotkania jak bitwa

 

nasze spotkania jak bitwa pod Grunwaldem powtarzają

się z dziwną regularnością

kiedy

widzę twoje przenikliwe spojrzenie

zawsze

czuję uroczystą moc promieniowania

władzę oczu spokojnych jak ocean

moje uszy skłaniają się do posłuchu

moje sny zabijają codzienność

przepełnionej windy

i korków w drodze do pracy

codzienność niezwykłej hossy na giełdzie

dobrej koniunktury w budownictwie

usługach turystycznych i przemyśle rozrywkowym

szaleństwa na rynku wydawniczym, które w krótkim czasie

doprowadzi nas do kresu

wytrzymałości czytelniczej

kiedy już wszyscy analfabeci staną się poetami

i może dlatego nie chcę słyszeć narzekań

chociaż jak dziecko

cieszę się własną przyszłością

i upartą niezgodą na przemijanie

albo po prostu rejestruję fakty

spisuję imiona i numery telefonów

by do późnej nocy opowiadać o muzyce i milczeniu

codzienność każdej nocy nie ma przecież granic

rozpływam się w ciemności, która zamiera

w milczącym świetle dnia

nasz czas zamieniany w artefakty podziwiają znawcy sztuki

sumują księgowi i technokraci

i chyba dlatego kiedy tak spoglądasz

drżę na całym ciele

drżę na umyśle

i

jak zwierzę schwytane w potrzasku metafizyki

rozdzieram piersi pazurami

a krew ma kolor rdzy

kolor piasku

i już

nie ma tu nic

do dodania